Integraal Zorgakkoord blijft gemoederen bezighouden

Is het Integraal Zorgakkoord (IZA) een blijk van nieuw bestuurlijk elan in de zorg of een zoveelste ‘platgepolderd’ construct? Wat ook het antwoord is op deze vraag, duidelijk is dat iedereen die zich in 2022 met het thema ‘leiden’ bezig hield niet om het Integraal Zorgakkoord heen kon. Die aandacht vond vanzelfsprekend ook zijn weg naar de kolommen van de Dutch Health Hub.

Voor wie het toch gemist heeft: medio september tekende het kabinet een overeenkomst met zo ongeveer alle branche- en beroepsverenigingen in de zorg met daarin afspraken voor een houdbaar, toekomstbestendig zorgstelsel. Zoals de naam al aangeeft, is het sector-overstijgend akkoord. Daarmee onderscheidt het IZA zich van de gefragmenteerde, financieel gestuurde sectorale zorgakkoorden van de afgelopen jaren.

Moeizaam

Aan het akkoord gingen maanden van moeizaam overleg vooraf. Met name de huisartsen en wijkverpleging konden zich niet vinden in de opzet. De leden van de Landelijke Huisartsenvereniging (LHV) zijn er nog altijd niet over uit of de vereniging haar handtekening onder het stuk moet zetten.

Echte transformatie

In weerwil van de moeizame totstandkoming is het akkoord door velen positief ontvangen. “Wat mij hoop geeft, is vooral de inzet op echte transformatie”, zegt VitaValley bestuurder en programmadirecteur Pim Ketelaar. “Niet even hier en daar aan wat knopjes draaien, maar dingen echt anders organiseren.”

Zorgbril

Redacteur Philip van de Poel van de Dutch Health Hub ziet vooral lacunes in de uitvoering plus een fundamenteel probleem: “Hoewel het akkoord door de bedenkers wordt voorgesteld als ‘integraal’, valt daar wel wat op af te dingen. Voor alles is het een zorgakkoord waarin met een zorgbril naar zorgproblemen wordt gekeken, met als logische uitkomst ‘zorgoplossingen’.”

Duurzaamheid

Kritiek is er ook uit de hoek van de voorvechters van duurzame zorg. Daar beklijft het gevoel dat duurzaamheid niet meer dan een voetnoot is in het IZA. “Hoeveel uren vergaderen en hoeveel kannen koffie zijn nog nodig om te beseffen dat de zorg echt iets moet met duurzaamheid?”, vragen Cathy van Beek en Maaike de Vries zich af. “Het is één seconde voor twaalf. Wat we nodig hebben, is opname in het Integraal Zorgakkoord en serieuze actie.”